Is voor mij iets ondefenieerbaars,iets ongrijpbaars. De motor van je lichaam,de radertjes waarop je lijf draait,kortom kan nog wel meer dingen bedenken. Maar "iets"niet goed met je bloed klinkt voor mij beklemmend,let wel ik heb het NIET over mezelf,maar over iemand in mijn directe omgeving.
Bloed wat niet stolt is voor mij vergelijkbaar met een leeglopende fietsband en zo zie ik die situatie ook. Eng eng en nogeens eng.
Ik heb mezelf wel voorgenomen dat wanneer ik van het ergste scenario uitga de rest alleen maar mee kan vallen,maar soms zijn het diepe zuchten!!
Temeer daar de persoon in kwestie zelf de ernst van de situatie niet inziet.
In oktober nu bijna 10 jr geleden heb ik een trauma meegemaakt en steeds wanneer ik hoor of lees over bloed moet ik daaraan denken. Dit heeft een giga impact gegeven op mijn leven.
Vorig jaar heb ik heel lang en intens bij een ziekbed gezeten,waarvan die persoon uiteindelijk is overleden. Ook daar werd ik regelmatig geconfronteerd met dingen die ik eigenlijk niet wilde zien.
Oktober,November,December,het zijn ondanks het zonnetje nu niet mijn favoriete maanden.
Ik vraag me dan af waar God is,Is Hij dan toch in die arm om je heen in hele kleine dingen die je tegenkomt?
Klinkertje.
