Hoe kun je genieten van iets waarvan iemand die je dierbaar is altijd zo van genoot?
Hoe kun je proberen te genieten zonder je een inbreker te voelen in haar plaats?
Goed deze 2 dingen kan ik apart "zetten".
Maar dan,
Hoe kun je je ontspannen voelen bij totaal anders denkende mensen?
Hoe kun je ingaan op een open vraag over het overleden kleinkindje van deze mensen met daarbij de vraag waar nu dat kindje "mogelijk zou kunnen zijn"..
Goed ook dat kan ik nog relativeren op dat moment en zonder teveel van mezelf bloot te geven durf ik wel te getuigen van mijn vertrouwen op God hierin.
Maar dan,
Hoe relativeer je de frontale aanval dat je dan wel in deze geloofsovertuiging moet leven daar het anders geen enkele waarde heeft?
Dan doet dat even zo pijn in je hartje.
Klinkertje.
