Om tegen mensen die dicht in mn buurt zijn met hun goedbedoelde adviezen aan te blaffen "laat me alleen!!!!". Dring me niks op want dat doe ik toch niet.
Beloofd nog wat voor komende week. Straks heb ik een afspraak waar ik heel erg naar uitkijk!!
Even mezelf kunnen zijn zonder zegeltjes of stempeltjes of wat nog meer.
Daarna nog een tijdje rijden,dinsdag een belangrijke afspraak waarvoor ik ook alweer bang ben dat ik vragen vergeet dus papiertje na papiertje misbruik en vervolgens weer kwijt raak.
Heb intussen al een lijstje in mn tas,misschien helpt dat om de logica te bewaren.
Hoef er gelukkig niet alleen heen dus zal mn " begeleider"(oef wat een rotwoord) ook even inseinen mbt mn vragen want ik wil ze gewoon stellen,alleen ben ik niet zo'n groepenmens. Ter verduidelijking,mn "begeleider"is gewoon mn vader die wel de luxe heeft van een rijbewijs en ik nog niet. Hij is bij tijden wel iets "gebekter" als ik,dus op zich geen foute keuze lijkt me.
Vanmiddag sprak ik iemand,had onverwacht een tuinfeestje hier,die me zegen wenste.
Door eerdere ervaringen ben ik daar vrij huiverig voor,maar ik zit me nu toch te bedenken wat die persoon bedoelde. Om maar even in gradatie's te spreken,hij is licht gelovig,dus ik denk toch dat hij op de zegen van God doelt,maar even diepe zuchten wat kan ik ermee?
En wat woensdag me weer brengt dat zie ik dan wel weer..
I believe there are angels among us!!
Klinkertje.
