Als schippersdochter..

Heb ik wel ervaring met wisselende weersomstandigheden. De tuin van het huis waarin ik opgegroeid ben werdt ook altijd gestut en gesteund met een draadje hier en een touwtje daar wanneer de herfststormen ons landje weer bereikten. Al denkend liep ik vanmorgen een rondje in mijn eigen tuin. Mijn rozenliefde die ik heb overgenomen van oma,mijn "plant met vergeten naam"die stevig tussen stokken staat om hem niet te laten sneuvelen bij harde wind. Kortom alles in mijn tuin heeft een achtergrond of een min of meer verborgen liefde. Ook in mijn eigen leven zijn er stevige stormen,soms bekruipt me de gedachte weleens waar mijn stokken zijn,en toch geloof ik hierin op een stukje eigen kracht. Niet om mezelf een veer in de spreekwoordelijke achterste te steken,maar gewoon een drive om te gaan waar je voor staat.

Klinkertje.

Vanmiddag..

Had ik onverwacht een mooie ontmoeting en ervaarde ik weer hoe door de gave van creativiteit je tot je diepste ik gebracht kunt worden. Uitgaan is voor mij improviseren,maar vanmiddag lukte het dus ik heb ervan genoten. Ik bezocht een kerk waarin een grote expositie tentoongesteld was van quilts. Deze quilts waren gemaakt met een achtergrond,ernaast hing een flyertje met daarin de verklaring. Grotendeels waren deze gebaseerd op bijbelse dingen,maar ook een aantal op "gewone menselijke dingen"zoals vertwijfeling,angst,boosheid,maar ook een quilt met als thema NAH. En misschien omdat ik er constant mee te maken heb,misschien omdat het mijn hele leven beinvloed,die quilt raakte me diep in mn hart. Ernaast hing er eentje met als thema Authisme. Ook dat kom ik in mijn dagelijks leven constant tegen. Ze hingen gebroederlijk naast elkaar. Was écht heel bijzonder om te zien en te voelen.

Klinkertje.