Heb ik wel ervaring met wisselende weersomstandigheden. De tuin van het huis waarin ik opgegroeid ben werdt ook altijd gestut en gesteund met een draadje hier en een touwtje daar wanneer de herfststormen ons landje weer bereikten. Al denkend liep ik vanmorgen een rondje in mijn eigen tuin. Mijn rozenliefde die ik heb overgenomen van oma,mijn "plant met vergeten naam"die stevig tussen stokken staat om hem niet te laten sneuvelen bij harde wind. Kortom alles in mijn tuin heeft een achtergrond of een min of meer verborgen liefde. Ook in mijn eigen leven zijn er stevige stormen,soms bekruipt me de gedachte weleens waar mijn stokken zijn,en toch geloof ik hierin op een stukje eigen kracht. Niet om mezelf een veer in de spreekwoordelijke achterste te steken,maar gewoon een drive om te gaan waar je voor staat.
Klinkertje.
