Nu is ze dat bij tijden wel meer,maar die boosheid uit onmacht en niks kunnen veranderen aan bepaalde situatie's is zo ontiegelijk frustrerend en de gelatenheid maar moeten hebben om alles over je heen te laten komen. Dat stukje heeft het leven me nog niet geleerd.
En ik weet ook niet of ik dat leren wil,want waarom alles over je heen laten komen? In het belang van wie zal dat dan zijn??
Klinkertje is moe.......
Alles en iedereen die door bepaalde situatie's noodgedwongen op je pad gekomen zijn zuigen energie.
En heeft het toegevoegde waarde? Niks noppes nada......
Het is simpel Klinkertje wil 't liefst van alle "zuigers"af voor haarzelf en de kleine Klinkers!!
Alleen in wat voor maatschappij leven wij dat je je gewoon bewijzen moet als moeder zijnde?? Van de week heb ik een opmerking gemaakt die ik toch uit een soort "over mijn grenzen heen gaan gevoel" niet zal herhalen maar zo nodig herhaal ik hem keer op keer!!!
Basic,de kern van het probleem opsporen ipv de Klinkers hierin meeslepen,dat lijkt me nou gewoon een idealistisch beeld!!
Klinkertje wil het voorjaar voelen....
In alle opzichten!!! De zon op je gezicht,de zomershirtjes weer uit de kast.........
Het zien opgroeien van alle kleine zaaiseltjes,en dan heb ik het niet alleen over hele kleine zaadjes die ooit weet ik wat voor plantjes mogen worden maar ook de zaadjes in de harten van mijn Klinkers. En ik weet dat die er zijn!!
Zow denkwerk of niet............Kan jullie nog veel meer vermoeien hoor maar dat (of bespaar ik jullie of komt tzt nog wel). Voor nu zie ik wel...
En als jullie een zonnestraaltje naar mij willen sturen hou ik me van harte aanbevolen want ik heb het zo koud vandaag!!!!!
Hoe is het bij jullie?
Klinkertje.
