Kinderpostzegels,kijk ik begrijp duidelijk de kick,de voldoening en misschien zelfs wel de euforie van het verkopen. Zeker wel,misschien zelfs wel des te meer daar het kleine klinkertje dit in haar jeugd heeft moeten missen en stilletjes wat jaloers was op kinderen die ze wel mochten verkopen.
Al denkende kwam ik eigenlijk tot mijn eigen filosofie,je koopt een pakje postzegels voor een behoorlijk prijsje,maar kaarten die je niet aanstaan,vrolijke feestdagen wensen waarvan je nu al ongeveer over je nek gaat is tenslotte ook geen optie,dus maar postzegels want ondanks dat ik alleen maar doelgerichte post verstuur moet er toch een postzegel op.
Je krijgt van het verkopertje een zegeltje om op de deurpost te plakken en zowaar ben je gevrijwaard van alle belletjes,of mevrouw misschien nog kinderpostzegels wil kopen.
Perfecte uitvinding,hoewel ik ieder kind zijn of haar verkoop gun!!
Was het in het leven maar zo simpel,ik ben niet bang om confrontatie's aan te gaan,maar soms een zegeltje op mn voorhoofd,op mn telefoon,op mn mail,op ja zeg het maar..Dat zou in principe toch wel prettig zijn. Moraal van dit verhaal,ik geef zelf wel aan wanneer en of ik over iets wil praten,en maak ik een praatje mooi weer,klets dan lekker mee!! Daar doe je me meer plezier mee als met goedbedoelde maar onhandig getimede onschuldig beginnende praatjes met ook ongetwijfeld de meest goedbedoelde raadgevingen. Uitzonderingen zijn er!! Het voelt fijn om een achterban zonder zegeltjes te hebben!! En ik ben blij dat ik die heb. En die koester ik en is me ontzettend dierbaar.
Klinkertje.
